Tango to taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju, a wywodzący się z tradycyjnych tańców hiszpańskich – flamenco i habanery, w którym można odnaleźć także elementy candombe. Początkowo uchodziło za taniec wyjątkowo wyuzdany, przeznaczony dla ludzi ulicy. W swoich początkach tango tańczono jedynie w podrzędnych lokalach i domach publicznych. Wraz z upływem czasu rosła jednak jego popularność. Szczególnym umiłowaniem tango cieszyło się w Argentynie za rządów Juana Diego Perona. Z Argentyny taniec ten wędrował przez Stany Zjednoczone do Europy, gdzie szczególne miejsce zajął w Paryżu, chociaż w okresie międzywojennym pojawiły się ostre protesty przeciwko temu naładowanemu erotyzmem stylowi tańca.
Wyróżnia się wiele odmian tanga, chociaż najbardziej znane i popularne jest tango argentyńskie, które w dalszym ciągu polega w głównej mierze na improwizacji.
Tango ma przypominać kłótnie małżonków. Z tego powodu trzymanie jest wyjątkowo mocne i agresywne, wyczuwalny jest wyjątkowy dramatyzm. Ruchy są gwałtowne, pełne zmian kierunków, obrotów. Tancerze tańczą blisko siebie, tancerka znajduje się po prawej stronie swojego partnera, a ich biodra ustawione są naprzeciwko.
Kiedy zacząć naukę tanga?
W tangu nie istnieją granice wieku – mogą je tańczyć zarówno ludzie bardzo młodzi, jak i osoby w podeszłym wieku. Naukę tego tańca można rozpocząć niezależnie od tego ile ma się lat.. Taniec ten podnosi seksualność tancerzy, przywraca namiętność (z tego powodu stanowi swoistą terapię dla par znudzonych swoim związkiem, w którym namiętność wygasła). Pozwala odkryć ciało partnera. Podczas tanga dochodzi do wzmożonej produkcji hormonów płciowych oraz spadku stężenia hormonu stresu.
Tańczenie tanga to nie tylko zwykła przyjemność, którą daje taniec. Tango silnie wpływa na nasz umysł i pracę mózgu. Jak każda aktywność fizyczna, pobudza w organizmie wydzielanie endorfin, sprzyja rozwojowi nowych neuronów oraz pobudza aktywność już istniejących. Co ciekawe, podstawowe kroki tanga (chodzenie po linii prostej w dwóch kierunkach – w przód i w tył i wykonywanie obrotów), przypominają ćwiczenie rehabilitacyjne, wykonywane u osób cierpiących na choroby neurologiczne. Z tą jedną różnicą, że w przypadku tanga nie są wykonywane z obowiązku, ale wynikają z prawdziwej pasji i namiętności.
Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!