Niektóre sztuki walki mogą pochwalić się wyjątkowo ciekawą historią, czego znamiennym przykładem jest sambo. Ta specyficzna, rosyjska dyscyplina sportowa jest traktowana jako swoiste połączenie judo z rosyjskimi zapasami. Warto nieco bliżej przyjrzeć się jej początkom oraz drodze do uzyskania tytułu oficjalnego sportu walki ZSRR.
Historia sambo
Początki sambo sięgają już lat dwudziestych XX wieku. Właśnie w tym okresie trwały prace nad stworzeniem specjalnego stylu walki wręcz, który miał być wykorzystywany przez Armię Czerwoną. Szczegółowym opracowaniem tej dyscypliny zajął się Wasilij Oszczepkow, który zarazem był ekspertem od judo. Współpracował on z Władimirem Spiridonowem, którego główną specjalnością były zapasy oraz jujutsu. Powołana grupa ekspertów próbowała stworzyć idealne połączenie technik rosyjskich sztuk walki z technikami typowo dalekowschodnimi, dodatkowo z domieszką technik zachodnioeuropejskich. Prace zostały zwieńczone w 1927 roku pod postacią książki Spiridonowa zatytułowanej „Samoobrona bez użycia broni”. Ten swoisty instruktaż był traktowany jako podręcznik – głównie dla pracowników Milicji oraz Armii Czerwonej.
16 listopada 1938 roku sambo zyskało status oficjalnego sportu walki ZSRR. Niestety, główny twórca tej dyscypliny nie dożył tego wydarzenia. Oficjalne uznanie sambo jako sportu miało miejsce nieco później – w 1966 roku. Wówczas FILA, czyli Międzynarodowa Federacja Zapaśnicza, zdecydowała się objąć nad nim patronat.
Na pierwsze oficjalne turnieje sambo nie trzeba było długo czekać. Wśród ważniejszych wydarzeń sportowych związanych z tą sztuką walki, warto wymienić:
- międzynarodowy turniej sambo w Rydze (1967 rok)
- mistrzostwa Europy (1972 rok)
- mistrzostwa świata (1973 rok)
Obecnie sambo cieszy się coraz większym zainteresowaniem wśród osób, które chcą nauczyć się efektywnej sztuki walki. Warto zaznaczyć, że również w Polsce powstają profesjonalne szkoły sztuk walki, z pomocą których można w szybkim czasie zapoznać się ze specyficzną techniką sambo.