Zapasy są jednym z najstarszych sportów. W czasach starożytnej Grecji walki zapaśników były stałym elementem igrzysk olimpijskich. Od tamtych czasów niewiele się w tej dyscyplinie zmieniło. Jest to sport walki, w którym dwóch zawodników walczy wręcz, stosując różnorodne chwyty. Walka rozgrywa się na macie o średnicy 9 metrów. Zapasy dzielą się na walkę w stylu klasycznym i wolnym. Styl klasyczny charakteryzuje sposób walki, w którym zapaśnicy używają chwytów wyłącznie powyżej pasa. Tak właśnie walczono w starożytnej Grecji.
Walki w stylu wolnym dopuszczają chwyty za nogi. Oba style nie zezwalają na stosowanie chwytów, zagrażających zdrowiu i życiu zawodników, np. duszenia lub dźwignie. Walczący zapaśnicy są tej samej kategorii wagowej, więc pojedynek jest sprawiedliwy i w wyniku walki zostaje wyłoniony faktyczny zwycięzca. Dla bezpieczeństwa zapaśnicy używają specjalnego obuwia zapaśniczego, którego sznurowadła zabezpieczone są przed rozwiązaniem w trakcie walki. Wygodne trykoty, w kolorach czerwonym i niebieskim, umożliwiają wykonanie najbardziej skomplikowanych chwytów.
W stylu klasycznym zapaśnicy starają się uzyskać przewagę techniczną, wygrywając na punkty lub kładąc przeciwnika na łopatki. Walka przebiega w parterze i na stojąco.
W zależności od pozycji walk, stosowane są różne grupy chwytów:
- w parterze – rzuty, dźwigania, wózki i chwyty,
- w pozycji stojącej – rzuty rywala przez siebie, tzw. suplesy, rzuty biodrowe, rzuty przez bark, wywrotki i powalenia.
Styl wolny, zezwalający na chwytanie nóg, charakteryzuje się stosowaniem przerzutów, np. suples z nogą. Podczas walki w parterze, jeden z zapaśników leży lub klęczy w pozycji podpartej, natomiast drugi wykonuje akcje, mające na celu zdobycie punktów. Walkę ocenia trzech sędziów. Walka zapaśnicza trwa dwie lub trzy rundy, każda po 1,5 minuty, z 30-sekundową przerwą, do uzyskania 1 punktu. Zapasy są sportem, w którym najważniejszą rolę odgrywa zwrotność i szybkość zapaśników. Trenujący ten sport, wyrabiają w sobie takie cechy jak spryt, silną wolę, uczciwość sportową czy umiejętność pokonywania własnych słabości.